بررسی کارآیی علف کش ها در مبارزه با علف های هرز مزارع زعفران

عنوان دوره: بیست و دومین کنگره گیاهپزشکی ایران

در این آزمایش علف کش های متریبیوزین (سنکور® 70% WP) (750 گرم در هکتار)، مت‌سولفورون متیل + سولفوسولفورون ( توتال® 80 % WG) (40 گرم در هکتار)، سولفوسولفورون (آپیروس® 75 % DF) (6/26 گرم در هکتار)، مزوسولفورون + یدوسولفورون + دی فلوفنیکان (اوتلو® 25/8% OD) (6/1 لیتر در هکتار)، تریاسولفورون + دایکامبا (لنتور® 70% WG) (165 گرم در هکتار)، بن سولفورون متیل (لونداکس® 12% SL) (50 گرم در هکتار)، اگزادیازون (رونستار® 12% SL) (2 لیتر در هکتار)، اکسی فلوروفن (گل® 24% EC) (2 لیتر در هکتار)، آترازین (گزاپریم® 80 % WP) (1000 گرم در هکتار)، نیکوسولفورون (کروز® 4% SC) (5/1 لیتر در هکتار)، بروموکسینیل + ام سی پی آ (برومایسید® 40% EC) (5/1 لیتر در هکتار)، تری بنورون متیل (گرانستار® 75% DF) (20 گرم در هکتار)، توفوردی + ام سی پی آ (یو 46 کمبی فلویید® 5/67% SL) (5/1 لیتر در هکتار)، هالوکسی فوپ متیل (گالانت سوپر® 8/10% EC) (1 لیتر در هکتار)، بنتازون (بازاگران® 48% SL) (3 لیتر در هکتار)، شاهد وجین دستی و شاهد بدون وجین مورد ارزیابی قرار گرفت. کلیه علف کش ها بعد از برداشت محصول در زمان 4-2 برگی علف های هرز سمپاشی شدند، ولی متریبوزین قبل از سبز شدن علف های هرز مصرف شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در مشهد در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. به منظور انجام آزمایش در پاییز سال 1393 در مزرعه زعفران مستقر با عمر چهار سال که دارای سابقه آلودگی کافی به علف‌های هرز غالب باشد انتخاب شد. ابعاد هر کرت 8 × 3 متر در نظر گرفته شد. سمپاشی با استفاده از سمپاش ماتابی پشتی مجهز به نازل شره‌ای و با فشار 2 تا 5/2 بار انجام گرفت. سمپاش نیز بر اساس مصرف 330 لیتر آب در هکتار کالیبره شد. به منظور بررسی تاثیر تیمارهای کاربردی روی کاهش وزن خشک و تراکم علف‌های هرز چهار هفته پس از سمپاشی، یک کوادرات 5/0×5/0 متر در هر کرت (جائیکه نمایانگر علف‌های هرز آن کرت باشد) پرتاب شد. علف های هرز غالب مزرعه خارلته، تلخه و چمن وحشی بودند. نتایج نشان داد تمامی علف کش های مورد بررسی باعث کاهش معنی دار تراکم و وزن خشک علف های هرز نسبت به شاهد بدون مبارزه شدند. لیکن علف کش های آپیروس، گرانستار، کروز، اتلو، برومایسید، توفوردی + ام ث پ آ و توتال باعث کاهش تراکم و وزن تر زعفران گردیدند. کاربرد علف کش های متریبیوزین، هالوکسی فوپ متیل، بنتازون، اکسی فلوروفن، اکسادیازون، بن سولفورون متیل، آترازین و تریاسولفورون + دایکمبا ضمن کنترل مناسب علف های هرز باعث کاهش معنی دار تعداد و یا وزن تر گل زعفران نشدند و بنابراین به نظر می رسد امکان مصرف آنها در مزارع زعفران وجود دارد.

ارزیابی خسارت؛ انتخاب علف کش‌ها؛ زعفران؛ علف های هرز؛ عملکرد گل