بررسی اثر آنتاگونیستی تعدادی از جدایه های قارچی و ترکیبات زیستی در کنترل بیولوژیک نماتود سیستی چغندرقند در شرایط گلخانه

عنوان دوره: بیست و دومین کنگره گیاهپزشکی ایران
نویسندگان
چکیده
چغندرقند علاوه بر تولید قند و شکر، از لحاظ تولید سایر فراورده ها مانند ملاس و تفاله نقش مهمی در صنعت و تهیه غذای دام و طیور دارد. نماتود سیستی چغندرقند ( Heterodera schachtii ) یکی از مهمترین عوامل بیماری‏زای چغندرقند در ایران و جهان می‏باشد که هم اکنون در مزارع چغندرقند استا‏ن‏ اصفهان خسارت وارد می‏کند. به منظور کنترل بیولوژیک این نماتود، اثر جدایه‏های قارچی Trichoderma harzianum (دو جدایه)، Thalaromyces flavus (دو جدایه)، Fusarium solani و Verticillium chlamydosporium و ترکیبات زیستی Marigold و Trichomix h-v در قالب طرح کامل تصادفی با 9 تیمار و 5 تکرار در گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. بدین صورت که، از دو خاک سترون، برای تعیین اثر تیمارهای قارچی و زیستی روی رشد چغندرقند، و خاک مزرعه برای تعیین اثر تیمارهای قارچی و زیستی روی جمعیت نماتود سیستی چغندرقند استفاده شد. خاک مزرعه و خاک استریل هر کدام به میزان 800 گرم به درون 45 گلدان و در مجموع 90 گلدان پلاستیکی متوسط اضافه گردیدند. جدایه‏های قارچی تکثیر یافته بر روی محیط دانه گندم به میزان 10 گرم و ترکیبات زیستی Marigold و Trichomix h-v به ترتیب به میزان 2/0 و 2 گرم، به گلدان‏های پلاستیکی حاوی خاک مزرعه و سترون اضافه گردیدند. پس از کاشت بذور چغندرقند، گلدان‏ها درون گلخانه با دمای 2±25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80-60 درصد و شرایط تناوب 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی به مدت 90 روز نگهداری گردیدند. پس از این مدت ارزیابی آزمایش براساس فاکتورهای جمعیت نماتود و فاکتورهای رشدی گیاهان صورت گرفت. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین صفات مورد مطالعه، به وسیله آزمون چند دامنه دانکن (DMRT) انجام گرفت که با استفاده از نرم افزار SAS 9.1 تجزیه شد. نتایج نشان داد که از نظر جمعیت نهایی تفاوت معنی‏داری (01/0P=) بین تیمارها در مقایسه با تیمار نماتود به تنهایی وجود دارد. به طوری‏که T.harzianum128، Marigold، T.harzianum 93، Trichomix h.v، F.solani، T.flavus 94، T.flavus 134 و V.chlamydosporium به ترتیب 08/65 ، 72/60 ، 08/53 ، 99/47 ، 81/45 ، 17/42 ، 45/41 و 35/20 درصد، جمعیت نهایی نماتود را کاهش دادند. بوته‏های چغندرقند رشد یافته در خاک سترون و مزرعه، از نظر فاکتورهای رشدی طول ریشه و برگ، وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک برگ دارای اختلاف معنی‏داری (01/0P=) هستند ولی از نظر فاکتور وزن تر برگ اختلاف معنی‏داری ندارند و دو قارچ فوزاریوم و ورتیسیلیوم، نسبت به بقیه تیمارها، باعث رشد بیشتر بوته‏های چغندرقند شدند. کنترل بیولوژیک نماتود سیستی چغندرقند توسط ترکیبات بیولوژیک Marigold و Trichomix h.v و همچنین قارچ‏های پارازیت Thalaromyces و Verticillium برای اولین بار در ایران و در شرایط گلخانه صورت گرفت. باید تحقیقات گسترده‏ای در رابطه با این ترکیبات صورت گیرد تا بتوان به نتیجه ثابت و مطمئنی در زمینه کنترل بیولوژیک این ترکیبات دست یافت.
کلیدواژه ها