تغییرات اسیدهای چرب غشا در شفیره های زمستان گذران سفیده بزرگ کلم، Pieris brassicae (Lep: Pieridae)

عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

سفیده بزرگ کلم، Pieris brassicae (L.)، از آفات مهم کلمیان می باشد که به ویژه در سالهای اخیر و با افزایش سطح زیر کشت دانه های روغنی نظیر کلزا بر اهمیت آن افزوده شده است. این آفت دارای 2-4 نسل در سال بوده و زمستان گذرانی آن به صورت شفیره روی گیاهان میزبان یا پناهگاه مناسب می باشد. در خصوص فیزیولوژی زمستان گذرانی آفت اطلاعات کمی در دست است. یکی از مهمترین قسمتهایی که تحت دماهای پایین دچار صدمه شده و منجر به مرگ سلول می گردد غشاء های سلولی می باشد. لذا در این مطالعه اسیدهای چرب غشا طی ماه های پاییز و زمستان به روش استخراج با فاز جامد جداسازی گردید و ماهیت و تغییرات آنها به وسیله گاز کروماتوگرافی مورد مطالعه قرار گرفت. مهمترین اسیدهای چرب غشا شناسایی شده به ترتیب پالمیتیک اسید (C16:0)، پالمیتولئیک اسید (C16:1)، استئاریک اسید (C18:0)، اولئیک اسید (C18:1)، لینولئیک اسید (C18:2) و لینولنیک اسید (C18:3) بودند. پالمیتولئیک اسید به طور معنی داری در طی ماه های زمستان افزایش یافت و به نظر میرسد این اسید چرب غیر اشباع نقش مهمی را در افزایش سیالیت غشا تحت دماهای پایین و در نتیجه بقا سلول ایفا نماید.

سفیده بزرگ کلم؛ زمستان گذرانی؛ اسیدهای چرب؛ غشاهای سلولی